Non hai noite tan longa

É un libro que utiliza moi ben o movemento no tempo, utilizando flashbacks para viaxar entre 1969 e 2002, que son os anos nos que se desenvolve a acción. Estes saltos temporais están utilizados dumha forma clara e fácil de entender. Utilízanse para explicar algún acontecemento no presente que ocorre así porque no pasado ocorreu dunha forma determinada.

A historia comeza coa morte da nai do protagonista e coa súa volta a Monteverde, lugar ao que prometera non volver. A historia é realista ata o momento no que “ve” ao seu pai sentado na sala da casa que pertencera a súa nai durante os últimos anos. A partir dese momento de fantasía, o protagonista móvese polo desexo de seu pai de vingalo, por un delito que cumpriu e do que era inocente.

Un libro de misterio no que o protagonista vai desenvolvendo o fío dunha forma peculiar, buscando e falando con cada personaxe que o achegan ao seguinte, que se atopa máis preto do culpable.
Aínda que o título e a trama dan a entender que é unha historia aburrida e custosa de ler, o libro chega a ser moi atraínte e sinxelo de ler e comprender.
En resumo, é un libro moi interesante e misterioso ata o final en que se descobre ao culpable e o ocorrido aquel fatídico día.

Jonathan Mesías Rey-1º BAC TEC

Esta obra pareceume moi monótona e lenta, polo menos as dúas primeiras partes, pois non narraba nada que despertase o meu interese pola historia. Foi no final da segunda parte cando, ao meu parecer, acelerou o ritmo da historia e todo sucedía con maior fluidez.
A pesar de que o final si me agradou porque foi sorprendente e, ao rematar en suspense, deixoume coa intriga de se finalmente os xornais publicarían a tráxica historia que por fin tiña final, esta obra non a poñería entre as miñas favoritas, aínda que penso que se esta historia fose contada doutro xeito poderíame “enganchar” a ela, pero foi o ritmo monótono o que quitou todo o encanto.

Laura Centoira Yáñez-1º BAC TEC

Grazas a Jonathan e Laura polas súas aportacións.