A illa do tesouro

A historia


Ao día seguinte da morte de seu pai, Jim Hawkins descobre casualmente un estrano mapa no baúl dun vello pirata que morreu na súa posada. Este mapa será o responsable dunha emocionante expedición a unha illa descoñecida na busca do mítico tesouro do capitán Flint.
Pero a aventura será tamén unha especie de viaxe de iniciación para Jim, que de orfo desvalido se convertirá en un adulto obrigado a tomar difíciles decisións.


O Autor

Escocés, nacido en 1850, Robert L. Stevenson tivo desde a súa infancia unha saúde feble, pero foi un gran viaxeiro e un dos mestres da literatura de aventuras. A partir das imaxes e as historias da súa infancia, escribiu a máis célebre das epopeas de piratas: A illa do tesouro.

Fillo dun enxeñeiro, estudou avogacía, malia que nunca chegou a exercela. Enfermo de tuberculose, viuse obrigado a viaxar continuamente en busca de climas apropiados para o seu estado de saúde.


Os seus últimos anos pasounos nunha afastada illa dos mares do Sur (Samoa Occidental) xunto á súa familia, e foi alí onde lle puxeron o alcume de Tusilata que significa “o contador de historias”

Curiosidades


· Loros, guacamaios e cacatúas eran as mascotas tradicionais dos mariñeiros que frecuentaban os países cálidos. Estes paxaros vivían a bordo e divertían a tripulación imitando as voces e repetindo as groserías que lles aprendían.
· A forca castigaba as faltas graves contra a disciplina marítima. Os culpables eran colgados da verga maior para que os visen desde todos os barcos da enseada.
· O “suplicio da táboa” era un castigo cruel que se lles aplicaba aos piratas. O condenado, cos brazos atados e os ollos vendados, empurrábase coa punta do sabre ata o extremo da táboa, desde onde caía ao mar.
· Stenvenson non menciona en ningún momento as coordenadas da illa do tesouro.





O comezo

“Téndome pedido o fidalgo Trelawney, o doutor Livesey, e o resto daqueles cabaleiros que escribise todos os particulares sobre a Illa do Tesouro, do principio ao fin, ocultando nada máis que a posición da illa (e iso só porque aínda queda alí parte do tesouro), tomo a pluma no ano de graza de mil e setecentos e ..., e volvo aos tempos de cando meu pai rexentaba a "Pousada do Almirante Benbow" e se veu instalar baixo o noso teito un home de mar moreno e cun corte de sabre na cara.

Lémbroo coma se fose onte: atravesando o limiar da pousada, o seu arcón mariñeiro seguíndoo nun carriño de man. Era un tipo alto, forte, pesado, moreno cor de noz; traía unha trenza esfregándoselle ao camiñar polos ombros ensebados da casaca azul; tiña as mans curtidas, cheas de cicatrices, con unñas negras e rotas; e un corte de sabre cruzándolle unha das fazulas cun recordo branquicento, lívido, suxo...



Na biblioteca


En galego: 821.1-4/STE/ill

En castelán: 821-4/STE/isl

Imprescindible para Marga Tarrío, profesora de Administración de empresas